Bonojit Hüseyin arkadaşıyla seyahat ediyordu Han Ji Sun 10 Temmuz 2009’da Seul’de 41 yaşında bir otobüste Park Chang Woo kendisine ırkçı hakaretler yağdırdı. Hüseyin’i aradı. “ab**** pis oğlu” ve arkadaşını taciz etmeye devam etti, ondan bir “Joseon sürtük” (Japon imparatorluk yöneticilerinin Koreli kadınlara atıfta bulunmak için kullandıkları aşağılayıcı bir terim). Bu olay sonunda Güney Kore’de Hussain liderliğindeki öncü ırkçılık karşıtı hareketlerden birinin sıfır noktası oldu.
Assam Guwahati, Assam’dan olan Hussain, Delhi Üniversitesi’nde Hindistan’daki evsizlerle çalışan ve işçi sınıfının yaşamlarını inceleyen bir araştırmacıydı. 2007 yılında Seul’e taşınmaya ve Kore işçi hareketi üzerine tezini yaptığı Sungkonghoe Üniversitesi’nin sunduğu “Asya’da Irkçılık ve Hegemonya” programına kaydolmaya karar verdi. Kursu bittiğinde, üniversite ona bir iş teklif etti. Ülkede kaldığı süre boyunca amacı, ülkeler ve ekonomileri arasında ne tür alışverişlerin gerçekleştiğini bulmak için Güney Kore, Hindistan ve başka bir Asya ülkesi üzerinde karşılaştırmalı bir çalışma yapmaktı. Beklemediği şey, 2009’da Ulusal Meclis tarafından ırkçılık karşıtı bir yasa tasarısının hazırlanmasına yol açmasıydı.
10 Temmuz’da otobüste tacize uğrayan Hüseyin ve arkadaşı polise şikayette bulunmaya karar verdi. Bu, Güney Kore’de ırkçı tacizle ilk karşılaşması değildi, ancak ilk kez yetkililerden yardım isteyecek kadar emindi çünkü arkadaşı da aynı failin kurbanı olan Koreli bir kadındı.
Hep polise gitmek istemişimdir… Bu sefer yanımda Koreli biri vardı. Polise götürebileceğimden emindim (tercüme edebileceği gibi). Olayın kendisi çok ciddi hale geldi.
— Bonojit Hussain
Bu üstünlüğe rağmen, Bucheon Jungbu Polis Karakolu’nun şikayette bulunmakta isteksiz olduğu bildirildi. Han’a göre, onları saldırgandan ayırmak için hiçbir çaba göstermediler ve memurlara kimlik kartını göstermesine rağmen Hüseyin’in profesör olduğuna inanmayı reddettiler. Polis personeli görünüşe göre onun fakir bir işçi olduğunu varsaymış ve hatta göçmenlik statüsünü sorgulamıştır. banal (düşük yüceltici dil).
Park’ın ve Bucheon Jungbu Karakolundaki polislerin eylemleri beni derinden hayal kırıklığına uğrattı ve hakarete uğradı… Ama aynı zamanda Kore toplumunun hala güçlü bir etnik milliyetçilik, yabancı düşmanlığı ve ataerkil bir sosyal anlayışa sahip olduğunu fark ettiğimde çok utandım. sistem… Şu an itibariyle Park’a karşı hiçbir şeyim yok çünkü Park, yabancılara bu şekilde davranan birçok Koreliden sadece biri. Ancak, bu şansı denemek ve insanlara bunun aslında bir ceza meselesi olabileceğini bildirmek istiyorum.
—Han Ji Sun
Hussain’e göre dava, sunduğu “sansasyonelliğe” dayanarak Güney Kore medyası tarafından kısa sürede ele geçirildi. Tüm olumsuzluklara rağmen şikayeti kaydetmenin geniş çaplı bir tartışma başlatmak için gerekli olduğunu hissetti. Sonuçta yasalar istatistiki rakamlara göre yapılıyor ve ırkçılık mağdurları suçları bildirmedikçe konunun boyutu istatistiklere yansımayacak. Güney Kore’de bile, Hussain, kendisine göre bu ırk ayrımcılığının en kötü ucunu alan göçmen işçilerle düzenli olarak çalıştı.
Güney Kore’de, bu toplum yüksek eğitimli olduğu için hiçbir Korelinin yapmayacağı ‘3D’ -Kirli, Zor ve Tehlikeli işleri yapan 1,1 milyon göçmen işçi var. Ancak bu işçiler ancak işlerini kaybetme pahasına seslerini yükseltebilirler. Bu işçilerin çoğu zor durumda çünkü işlerini değiştirdiklerinde yasadışı ilan ediliyorlar.
— Bonojit Hussain
Hüseyin, saldırganına karşı yasal işlem başlatabilmenin bile bir ayrıcalık olduğunu kabul etti. Yine de, bu kampanyanın sonunda göçmen işçilerin ülkedeki korkunç gerçeklerinden kaçmalarına yardımcı olacak gerekli değişiklikleri yaratabileceğinden umutluydu.
Güney Kore’de yabancıları ırkçılıktan koruyacak ayrımcılık karşıtı yasalar bulunmadığından, Hüseyin’in faili Park aşağılamayla suçlandı. Ancak olay, bir Ulusal Meclis üyesinin ırkçılık karşıtı bir yasa tasarısı hazırlamasına neden oldu. Demokrat Parti ve Ulusal İnsan Hakları Komisyonu, önerilen tasarıyı tartışmak üzere Ulusal Meclis’te düzenlenen “Danışmanlık Kamuoyu Duruşması”nda Hüseyin’i konuşmaya davet etti.
Duruşmada, Hüseyin kendi deneyimlerini ve göçmen işçilerin karşılaştığı temel gerçekleri ve bu ırkçılığın Güney Kore toplumunda kendi kadınlarını etkileyen kadın düşmanlığına nasıl dönüştüğünü ele aldı. Irklar arası evli Koreli kadınlardan Güney Kore toplumunun saflığını güya seyrelttikleri için karşılaştıkları gazaptan bahseden birçok mektup aldığını hatırladı.
Hussain’in konuşması yüksek sesle alkışlarla karşılansa ve saldırganın iddianamesi yabancılara karşı ırkçı güdümlü suistimaller için yasal bir öncelik oluştursa da, Güney Kore bu güne kadar uygun ırkçılık karşıtı mevzuattan yoksundur.
Bu gönderiyi paylaş
