Pekala… bu garip. Ravn’ın ONEUS’tan ayrılmasından kısa bir süre sonra Hakkında iddialar ortaya atıldıktan sonra, onu öne ve ortaya yerleştiren bir Japon parçamız var. Açıkçası, bu sürümler çok önceden planlanmış ve kaydedilmiştir, ancak ONEUS’u altı üyeli bir grup olarak görmek ve bunun son kez olacağını bilmek hala garip geliyor.
açılışı Dopamin bana büyük bir umut verdi ve şarkının çoğunda bu umudun bir parçası kaldı. Melodiler, daha önce yüzlerce kez duyduğumuz bir şekilde K-pop’tan J-pop’a dönüşen standart K-pop olsa bile, bana hitap eden itici bir kaliteye sahip. Yine de, cansız bir kancanın altını canlı, korkak bir vuruşla çizerseniz, bir şarkının çekiciliğini yükseltmesi kaçınılmazdır. Bu alt türün pek çok erkek grubu yayını gibi, Dopamin güçlü yönlerini tam olarak taahhüt edemez. Korosu sırasında heyecan verici bir enerji patlaması yaşadık, ardından bir güm sesiyle inen cansız bir koro sonrası kancası geldi. İkinci mısralı bir tempo kayması da şarkıya hiçbir fayda sağlamaz. Yapımcıların ivmeyi alt üst etmeye neden bu kadar kararlı olduklarından emin değilim, ancak bu gibi pistlerde sürekli bir sorun olmaya devam ediyor.
en iyi haliyle Dopamin ONEUS’ın ses hattından yararlanmaya çalışır. Vokallerin yükselmesine izin verildiğinde, parça neredeyse yükseliyor. Ancak, bu anlar sinir bozucu bir şekilde kesilir. Bizi bir zafer aleviyle vurmaktansa, Dopamin boşluğu dolduran ama uzun vadede heyecan vermeyen amaçsız şarkı söyleme tarzına razı olur. Bu çok kötü çünkü şarkının elektrikle çalışan nakaratında tonlarca potansiyel var.
| Kancalar | 8 |
| Üretme | 8 |
| uzun ömür | 8 |
| Ön yargı | 8 |
| DEĞERLENDİRME | 8 |
B seviyesi-